W-B COMMUNITY IN INDONESIË: DAG 4

Community Manager Valy Van de Merlen verblijft momenteel in Jakarta voor een bezoek aan opvangtehuis Fajar Baru, een van de projecten waar W-B Community zich sinds enkele maanden achter schaart. Hij bekijkt er samen met Koen Vondenbusch van vzw Fajar Baru waarvoor de fondsen die Waasland-Beveren mee hielp te verwerven -onder andere met de shirtveiling na onze wedstrijd tegen KRC Genk- ingezet worden. Dagelijks brengt hij hier verslag uit.

Dag 4  – Zaterdag 10-01-2015

5.45 u. Mijn wekker gaat af. Na een kort en luchtig ontbijt zetten we koers richting de stad Bandung. Uniek aan deze plaats  omgeven door hoge bergen is de Puncakpas met de prachtige theetuinen. De theepluksters kan je herkennen aan hun traditionele hoed. Elke dag moeten ze 50 kg aan theebladeren plukken, per persoon! Dat doen ze op traditionele wijze nog steeds met de hand. In de verte zie ik enkele hoeden tussen de struiken verschijnen. We besluiten om te stoppen en een kijkje te gaan nemen. Ze voelen zich vereerd dat we interesse tonen in hun werk. Nog even samen op de foto en dan terug richting het opvangtehuis Fajar Baru.

Veel tijd hebben we niet. We moeten namelijk het vliegtuig op naar Jogjakarta, een stad in het centrum van het eiland Java. Het is onze bedoeling om in de volgende dagen het land beter te leren kennen en de culturen, de vele invloeden vanuit het hindoeïsme, boeddhisme, de katholieke en Arabische wereld. We krijgen nog een officieel afscheid van de zusters en enkele cadeautjes om ons te bedanken voor onze komst. Het werd een emotioneel afscheid voor ons, de zusters en vooral ook voor de kinderen. Er worden weer foto’s genomen als aandenken. Zelf wil ik graag op de foto met Yakuzé. Net als mijn eigen dochter is Yakuzé  8 maanden oud. Ze werd toen ze pas 5 dagen oud was door haar ouders achtergelaten in het klooster omdat zij niet voor haar konden zorgen. Als kersvers vader raakt haar verhaal me. Ik kan het nog altijd niet geloven dat hun ouders haar achterlieten. Yakuzé is een schat van een kind, maar ik weet dat ze in goede handen is.

Na een vlucht van nog geen 40 minuten staan we in Jogjakarta. Onze chauffeur staat er ons al op te wachten. Hij voert ons naar een suikerfabriek, opgericht in 1923 tijdens de Nederlandse koloniale periode. Momenteel zijn er nog 3 suikerfabrieken actief in heel Indonesië. Helaas ligt de fabriek momenteel stil voor onderhoud. Toch krijgen we een korte rondleiding in het museum en de fabriek. Overal staat in het Nederlands aangegeven wat de functies zijn van de machines, van de ketel tot de suikerzak. Wat ons meteen opviel was de veroude toestand van de fabriek, die duidelijk aan vernieuwing toe is. Alles ligt er vies en vuil bij, zelfs kakkerlakken zien we er rondkruipen. Ik zal toch twee keer nadenken als ik straks suiker bij m’n koffie wil.

Onze volgende stop maken we bij de tempels van Prambanan. De tempels van Prambanan zijn het grootste Hindoe-Javaanse tempelcomplex in Indonesië. Prambanan betekent ‘veel priesters’. In de reliëfs worden ze afgebeeld met een lange baard. De tempels zijn rond 850 na Christus gebouwd. De bouw van het hele tempelcomplex duurde maar liefst 150 jaar! Korte tijd nadat het complex was voltooid, werd het verlaten en begon het te vervallen. In de 18^e eeuw werden de tempels herontdekt, en 30 jaar later werden ze herbouwd. Deze prachtige gebouwen laten een serieuze indruk op ons na. Hoe is het mogelijk dat men in de tijd van Karel De Grote dergelijke constructies kon oprichten? Heel fascinerend.

In de vooravond trekken we richting ons hotel. Het hotel ligt midden in de stadskern van Jogjakarta, waar we heel wat winkeltjes en restaurants terugvinden. De stad, ‘Jogyi’ in de volksmond, is heel wat gezelliger dan Jakarta. Maar druk is het hier ook. We vinden dat we een lekker en uitgebreide maaltijd verdiend hebben na deze zware dag. We tafelen gezellig en uitgebreid met de groep om deze zaterdagavond af te sluiten. Slaapwel en tot morgen!

De leukste foto’s van vandaag kan je hier terugvinden.