W-B Community in Indonesië: dag 5
Community Manager Valy Van de Merlen verblijft momenteel in Jakarta voor een bezoek aan opvangtehuis Fajar Baru, een van de projecten waar W-B Community zich sinds enkele maanden achter schaart. Hij bekijkt er samen met Koen Vondenbusch van vzw Fajar Baru waarvoor de fondsen die Waasland-Beveren mee hielp te verwerven -onder andere met de shirtveiling na onze wedstrijd tegen KRC Genk- ingezet worden. Dagelijks brengt hij hier verslag uit.
Dag 5 – Zondag 11-01-2015
Zondag. Net zoals in België is dat een vrije dag. Je merkt meteen dat het leven trager op gang komt vandaag. Wij doen het vandaag ook iets rustiger aan. De voorbije dagen zijn immers al zeer intensief geweest. We besluiten naar zee te gaan, aangezien de zuidkust maar op zo’n 45 minuten rijden is van het hotelletje waar we momenteel verblijven. Zuidelijk Java werd in 2006 getroffen werd door de allesverwoestende tsunami. Dit deel van het land is gekend om de mooie, zwarte lavastranden.
Opvallend is de strandbeleving van de Indonesiërs, men staart hier precies naar de zee. Op het strand geraken we aan de praat met enkele jonge kerels. Toen we zeiden waar we vandaan kwamen, vroegen ze meteen naar Arthur Irawan. Onze Indonesiër is merkbaar populair in zijn land. Onze volgende stop is een scampikwekerij. De zaakvoerder onderbreekt graag z’n middagdutje om al onze vragen te beantwoorden en zijn kwekerij te laten zien. 70% van de scampi’s die men er kweekt zijn bedoeld voor export. We wagen er ons zelf op om een enkele scampi’s te vangen, geen sinecure!
We zetten ons trip verder naar Parangtritis. Daar woont de familie van Asih. Asih, medeoprichter van Fajar Baru België, is getrouwd met een Belg en woont ondertussen al jaren in Limburg. We rijden door piepkleine straten in een bos van bananen- en palmbomen. Enig mooi! Even verderop stoppen we aan enkele rijstvelden. Rijst is de belangrijkste voedselbron in Indonesië. Javanen eten drie keer per dag rijst, en toch is de rijstteelt voldoende om alle 250 miljoen Indonesiërs te bevoorraden. Rijstboeren hebben geen aangename en propere job. Elke dag onkruid wieden tussen het slijk… zwaar werk. Men werkt nog steeds met een soort bijtel van ongeveer 20 kg.
Het systeem van de rijstvelden is wel uniek, alle velden zijn voorzien van kanaaltjes. De kunst is om de rijstvelden continu onder water te laten lopen. Door de harde ondergrond van klei en lava blijft het water ook enkele dagen staan, ondanks de warme temperaturen het hele jaar door. Oogsten doet met bij voorkeur drie keer per jaar. Na een babbeltje met een rijstboer vertrekken we terug naar het hotel in de stad. Morgen staat er ons weer een interessante dag te wachten, met o.a. een bezoek aan het huis van de Sultan van Yogya.
De foto’s van vandaag kan je hier bekijken.
